25 lutego 2014 roku przypada wyjątkowa rocznica – siedemdziesiąt pięć lat od dnia, w którym to cztery pary spotkały się pierwszy raz z Ojcem Caffarelem, w domu jednej z tych par. Zdecydowali oni nazwać swoją grupę “Group Notre Dame de Toute Joie – Grupa Matki Bożej Pełnej Radości”. Do czego doprowadziło to wyjątkowe spotkanie? Czyż może opowiedzieć nam o tym ktoś lepiej od Ojca Caffarela?
Idąc do źródeł, znajdziemy cztery młode małżeństwa pełne gorliwości w swojej nowej miłości. Będąc świadomymi chrześcijanami, nie chciały przeżywać swojej miłości w oddzieleniu od wiary. Brak im było może dokładnego poglądu na nauczanie dotyczące chrześcijańskiego małżeństwa, ale wypełniająca ich serca nadzieja i intuicja, zaprowadziła ich do księdza: “Niemożliwym jest, by Bóg nie myślał dobrze o ludzkiej miłości, która wzbogaca nasze życie i daje nam tyle szczęścia. On musi postrzegać ją jako coś bardzo pięknego i wielkiego; chcemy o tym wiedzieć; Ojciec musi nam to wyłożyć”. Nie byłem jednak w tej materii wiele więcej zorientowany od nich. Miałem jednak przynajmniej to przekonanie, że ponieważ miłość jest darem Boga, a małżeństwo było instytucją zamierzoną przez Niego, więc boski zamysł na miłość i małżeństwo musi nieść nieskończenie więcej głębi niż ci młodzi mężczyźni i kobiety mogli sobie wyobrazić. Moja odpowiedź brzmiała więc: „Zacznijmy szukać razem; połączmy siły i wyruszmy w odkrywczą podróż”. Służyłem swoją wiedzą na temat sakramentu małżeństwa i doktryny chrześcijańskiej. Małżeństwa mówiły o doświadczeniach wiosny swojej miłości i małżeństwa. Jeżeli małżeństwo jest „wielką tajemnicą” jak mówi Święty Paweł, to w celu odkrycia tego skarbu Bożego trzeba na niego spojrzeć oczyma wiary. Były to niezapomniane spotkania. Panowała na nich taka sama atmosfera podniecenia jakiej doświadcza się o brzasku pięknego dnia, wyruszając na wspinaczkę, aby zdobyć szczyt. Każdy z uczestników spotkań wnosił to, co mógł wnieść najlepszego. Nasze spotkania przebiegały w atmosferze żywej wiary, pełnej poszukiwań i entuzjazmu. Powoli zaczęła ukazywać się niezwykłość roli, jaką w planie Bożym odgrywa chrześcijańskie małżeństwo. Zdaliśmy sobie sprawę z tego, że jest ono w całości przeznaczone na chwałę Bożą. Jego celem jest powiększenie liczby synów i córek Bożych oraz wzajemna pomoc męża i żony w dążeniu do świętości. Nie ma więc potrzeby poszukiwania innej drogi wzrastania duchowego w Bogu; małżeństwo jest drogą uświęcenia.
Małżeństwo nie tylko jest częścią planu Bożego, ale nadto zawiera w sobie wielkie bogactwo. Było to jedno z najradośniejszych odkryć tych młodych umysłów spragnionych wiedzy. Znaleźli oni odniesienie podobne do tego, do którego odwoływali się prorocy przybliżając Przymierze między Bogiem i Jego ludem Izraelem. Było to także takie samo odniesienie, którego używał Święty Paweł, aby rzucić światło na zjednoczenie Chrystusa z Kościołem. Chrześcijański sakrament małżeństwa nie tylko reprezentuje zjednoczenie w miłości Chrystusa i Kościoła, ale włącza w to zjednoczenie parę małżeńską. Chciałem przez to powiedzieć, że dzięki sakramentowi małżeństwa, miłość, która jednoczy Chrystusa z Kościołem, jest tą samą miłością, która działa w celu zjednoczenia męża i żony, jest źródłem ich radości i przekazywania przez nich życia.
Henri Caffarel
Wyciąg z prelekcji “Powołanie i plan drogi” Equipes Notre-Dame wygłoszonej w czasie pielgrzymki pierwszych ekip do Rzymu w 1959 roku.
