19 – 21 marca, w mieście Baranowicze, w klasztorze ojców werbistów odbyły się rekolekcje na temat: „Ojciec Caffarel – zagubiony w Bogu”. Ten rok liturgiczny jest rokiem kapłańskim. I dlatego – właśnie w tym roku – było to dla nas ważne, że w swoich duchowych ćwiczeniach, staraliśmy się w ojcu Caffarelu, jak w lustrze „zobaczyć prawdę o sobie i o naszych postawach wobec Stwórcy”. Wielu z nas zamyśliło się nad miłością, prawdziwą miłością Boga do nas, naszą miłością do Boga i miłością między małżonkami. Ale, aby nasza miłość była żywa i gorejąca, musimy ją stale podsycać Bożą miłością, poprzez codzienną modlitwę i czytanie Pisma Świętego. I aby modlitwa nie była tylko „odmawianiem pacierza”, lecz było to pragnienie spotkania z Ukochanym.Ważnym dla nas było także to, że te rekolekcje odbywały się w czasie Wielkiego Postu, ponieważ o bezgranicznej miłości Boga mogliśmy rozmyślać także w czasie Drogi Krzyżowej i modląc się na różańcu. Owoce naszych rozważań umocnił i pogłębił w nas Sakrament Pojednania – spowiedź.
Nie tylko wspólna modlitwa, także codzienne zajęcia (wspólne posiłki, zmywanie naczyń) duchowo zbliżyły i zjednoczyły małżeństwa. Prawdziwe są słowa Pana naszego Jezusa Chrystusa: „…gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich.”
19 – 21 марта в г.Барановичи в монастыре вербистов, прошли реколлекции «Айцец Кафарэль – згублены ў Богу”. Это литургический год объявлен годом священника. И именно в этот год для нас было важным, что в своих духовных упражнениях,мы старались в отце Каффареле ,как в зерколе, “увидеть правду о себе и о наших отношениях с Создателем”. Многие из нас задумались о любви, о истинной любви Бога к нам, о нашей любви к Богу и о любви между супругами. И чтобы наша любовь была жива и разгоралась, мы должны постоянно подпитывать её Божьей любовь через ежедневную молитву и чтение Святого Писания. И что молитва это не только “отговариванием пацер”, но это жажда встречи с Любимым.
Важным для нас было и то, что эти реколлекции проходили во время Великого поста. Ибо о безграничной любви Бога мы могли размышлять и во время Крёстного Пути, и молясь на розарии. Укрепить и приумножить плод наших размышлений помогло Таинство Примирения – исповедь.
Не только совместная молитва, но и быт (совместное питание, мытьё посуды) духовно сблизили и объединили супружества. Истинны слова Господа нашего Иисуса Христа:”…там где двое или трое собраны во имя Моё, там Я среди них…”
Galeria zdjęć
