W dniach 26-28 kwietnia 2024 r. w Domu Rekolekcyjnym im. Św. Jana Pawła II przy Wyższym Seminarium Duchownym w Łomży odbyły się Rekolekcje o adoracji Jezusa w Najświętszym Sakramencie – „Jestem… zanurz się w Miłość i słuchaj!”.
Rekolekcje te miały charakter otwarty, stąd uczestniczyli w nich nie tylko członkowie naszego ruchu Equipes Notre-Dame (37), ale również osoby z innych wspólnot religijnych czy parafialnych (36), łącznie 73 osoby.
Konferencje głosiła s. Kazimiera Fleran ze Wspólnoty Sióstr Uczennic Krzyża, która zajmuje się koordynacją i formacją grupy adorującej Jezusa w Domu Diecezjalnym Tabor w Rzeszowie.
Siostra „specjalizuje się” również w głoszeniu rekolekcji dla grup adorujących Pana Jezusa i dla wszystkich, którzy chcą wejść w głębię adoracji.
Organizacją rekolekcji zajęła się Para Odpowiedzialna Sektora Podlaskiego Barbara i Kazimierz Karwowscy. Natomiast pomysłodawcami rekolekcji byli Halina i Kazimierz Łupińscy, którzy już wcześniej słuchali konferencji s. Kazimiery i zachwyciwszy się nimi zapragnęli, aby to właśnie ona przybliżyła temat Adoracji członkom naszej wspólnoty.
Rekolekcje rozpoczęły się 26 kwietnia kolacją, po której uczestniczyliśmy w Eucharystii odprawianej przez księdza Wojciecha Chudzika – ojca duchownego z WSD w Łomży, który również pełni posługę doradcy duchowego ekipy Łomża 1. Po czym s. Kazimiera wprowadziła nas w temat rekolekcji.
Następnego dnia, tj. 27 kwietnia, po śniadaniu, wspólnie modliliśmy się Jutrznią. Siostra Kazimiera wygłosiła tego dnia dwie konferencje: przed Eucharystią i po niej, po obiedzie. Dzięki nim byliśmy w pełni przygotowani do adorowania Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie, na którą mogliśmy przeznaczyć około 1,5 godziny wedle potrzeb. Po kolacji, w grupach dzieliliśmy się naszym dotychczasowym doświadczeniem adoracji.
Okazało się, że były wśród nas osoby, które już adorują Jezusa, gdyż w ich kościołach parafialnych odbywa się Adoracja Wieczysta, ale również tacy, którzy robią to sporadycznie. Sposób adoracji też bywa różny. Po podsumowaniu dzielenia odmówiliśmy wieczorną modlitwę, a od godziny 21.00 dla chętnych miała miejsce Nocna Adoracja indywidualna.
W niedzielę po śniadaniu wspólnie odmówiliśmy poranną modlitwę, a po niej s. Kazimiera wygłosiła kolejną konferencję. Po półgodzinnej przerwie znów mieliśmy możliwość adorowania Pana Jezusa. W czasie świadectw, które po niej nastąpiły kilka osób podzieliło się tym, czego doświadczyli podczas rekolekcji. Wielbiliśmy też Pana Jezusa w osobie s. Kazimiery, w jej mądrości, sposobie otwierania ludzkich serc, w ogromnej skromności i radości, która od niej bije. Podziękowaliśmy Panu Bogu za ks. Wojciecha, który posługiwał nam podczas Eucharystii oraz za organizatorów tych rekolekcji Basię i Kazia, którzy poprzez cichą, pokorną posługę zapewnili nam to, że przebiegły one bez zakłóceń. Rekolekcje zakończyły się Eucharystią, która tym razem nie była sprawowana w Kaplicy Seminaryjnej lecz w Kościele Rektoralnym pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
Po obiedzie, uduchowieni, z „naładowanymi akumulatorami” wróciliśmy do domu z postanowieniem, że częściej niż dotąd będziemy uczestniczyli w adoracji Jezusa w Najświętszym Sakramencie.
Zapadły nam w serce słowa s. Kazimiery, która m.in. mówiła, że adoracja jest pierwsza po Sakramentach, jest najbardziej miła Bogu, bo chodzi w niej o dialog z Nim. Ważne jest, aby uznać Boga za Boga, oddać mu cześć, słuchać Go, przyjąć Jego miłość i odpowiedzieć na nią. Podczas adoracji należy przywołać Ducha św., aby nas podczas niej prowadził. W postawie klęczącej powinniśmy oddać chwałę Bogu, wpatrywać się w Niego i mówić Mu o stanie naszego ducha, o sprawach, które wydarzyły się w naszym życiu, tych dobrych i tych złych. Następnie w ciszy mamy wsłuchać się w swoje myśli. Odróżnić te, które pochodzą od Boga – przynoszą nam pokój, radość, ożywiają naszą wiarę, od tych, które posyła nam zły duch – które oskarżają nas, powodują w nas niepokój. Na koniec powinniśmy podjąć decyzję, która będzie konsekwencją myśli posyłanych nam przez Boga, odpowiedzią na to, czego Bóg od nas oczekuje oraz pozwolić, by Duch św. przez nas działał.
Udział w rekolekcjach był dla nas nie tylko ucztą duchową za sprawą s. Kazimiery, lecz także czasem odpoczynku fizycznego i psychicznego od codziennych spraw w komfortowych warunkach, jakie oferuje Dom Rekolekcyjny przy WSD w Łomży. Był to również czas radosnych spotkań i miłych rozmów podczas spacerów w pięknie zaaranżowanym plenerze wokół budynków seminaryjnych z osobami, które znamy lub które tu właśnie poznaliśmy.
Choć byliśmy z różnych wspólnot połączyła nas komunia serc i wspólny cel – pogłębienie wiary i wzrost zaufania do Boga poprzez adorowanie Jezusa w Najświętszym Sakramencie.
Wyjechaliśmy z rekolekcji z przekonaniem – „Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia” (Flp 4,13)
Maria i Zdzisław Jurkiewicz
para odpowiedzialna ekipy Łomża 2
