PRZESŁANIE MIEDZYNARODOWEJ EKIPY ODPOWIEDZIALNEJ

DO CZŁONKÓW EKIP NA CAŁYM ŚWIECIE

Drodzy małżonkowie i doradcy duchowi Equipes Notre-Dame!

Kończąc XII Międzynarodowe Zgromadzenie END, z sercami przepełnionymi radością, pragniemy przedłużyć i przekazać to wszystko, co przeżyliśmy podczas tych intensywnych i ubogacających dni. Każdy z nas został “zaimpregnowany” ogromnym bogactwem naszego charyzmatu opartego na Duchowości Małżeńskiej. Przeżywanie mistyki jedności w Chrystusie zaprasza nas, bogatych różnorodnością, do radości z podążania wspólną drogą i do wierności naszym korzeniom. Nosimy w sercach wdzięczność za to, że w opracowaniu “Pojednanie, znak miłości” odnaleźliśmy głęboki sens naszego dziecięctwa Bożego i jego darmowości.

To, co przeżyliśmy w ciągu tego intensywnego tygodnia – zdecydowanie za krótkiego, bo nie chcieliśmy, aby się skończył – nie może pozostać jedynie wspomnieniem. Jest to źródło światła i nasz wysiłek pójdzie w kierunku jego podtrzymywania i propagowania, zwłaszcza przez przekazywanie go tym, którzy nie mieli łaski bezpośredniego uczestnictwa w zgromadzeniu.

Teraz jest sprzyjający moment, abyśmy z sercem otwartym i dyspozycyjnym podzielili się rozeznaniem, które pozwoli nam wyznaczyć nowy etap drogi i które zainspirowało nas do zarysowania konturów mapy drogowej na przyszłość. To wszystko w zgodzie z drogą Kościoła, w wierności naszym początkom i mistyce całkowitego przylgnięcia do Chrystusa i do Maryi Naszej Matki, która nas prowadzi i inspiruje.

W świecie wczoraj i dzisiaj, światło i ciemności zawsze ze sobą graniczą. Również dzisiaj obok dostrzeganych cieni są także liczne światła i znaki nadziei, które powinniśmy rozwijać, ponieważ “Nikt nie zapala lampy i nie przykrywa jej garncem ani nie stawia pod łóżkiem, lecz stawia na świeczniku, aby widzieli światło ci, którzy wchodzą” (Łk 8, 16).

Projekt życia proponowany przez END jako droga wychodzi od tej szczególnej łaski, jaka została nam dana: charyzmatu Duchowości Małżeńskiej. Przekazujemy ten charyzmat, my niedoskonali mężczyźni i kobiety, przyjmując ten dar na miarę naszych sił i mimo wielkich słabości. Jesteśmy bowiem nosicielami światła i ciemności. Dlatego nie możemy nigdy utracić zdolności do rozeznania i autokrytyki. Papież Franciszek przypomina nam o tym: “Nie ma rodzin doskonałych, ale nie ma powodu bać się niedoskonałości, słabości, a nawet konfliktów“. Dlatego nie możemy nigdy rezygnować z naszej mistyki i znaczenia kolegialności w rozeznawaniu Jego woli.

Jeśli są wokół nas ciemności, to nie dlatego, że inni je powodują, ale dlatego, że my nie promieniujemy na tyle jasno, aby je rozświetlić. Dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek, Equipes Notre-Dame mają konkretną rolę do odegrania i zadanie do wypełnienia. Parafrazując Papieża Franciszka z EG 171: dzisiaj Kościół i świat potrzebują nas, małżeństw z END. Nasza formacja i nasze doświadczenie towarzyszenia, nasza znajomość pedagogii opartej na mądrości, zrozumieniu, cierpliwości i łagodności Ducha Świętego, uzdalniają nas do otoczenia troską powierzonych nam owiec i ochrony przed wilkami, które usiłują rozproszyć stado.

Ruch w ostatnich latach przygotował nas do “BYCIA“, abyśmy zrozumieli bogactwo naszego sakramentu i naszej małżeńskości. Zostaliśmy zaproszeni do formowania się i umacniania wiary “WIDZĄC” i uświadamiając sobie rolę misyjną, do której wzywa nas Kościół. Ta chronologia drogi w Ruchu przypomina chronologię życia każdego ucznia. Stosuje się ona do logiki, z której nie możemy rezygnować. “BYCIE” jak Chrystus stając się nowym człowiekiem, który zaczyna się od doświadczenia spotkania, prowadzi nas do “WIDZENIA” życia oczyma Chrystusa i to ewangeliczne spojrzenie popycha nas, jeśli na to pozwolimy, do życia lub, co na jedno wychodzi, do “DZIAŁANIA” jak Chrystus.

Na tym nowym etapie życia Ruchu, który rozpoczyna się od XII Zgromadzenia Międzynarodowego, aby uniknąć stagnacji, gdybyśmy zostali przytwierdzeni do tej samej osi i aby postępować zgodnie z dynamiką wzrostu ucznia Chrystusa, proponujemy wam dzisiaj, jako Główny Kierunek w naszej drodze, zaproszenie do działania, konkretyzujące nasze Powołanie i Misję, przyjmując za swoje wezwanie mówiące:

“NIE LĘKAJCIE SIĘ, IDŹMY NAPRZÓD“

Dwa teksty biblijne będą nam przyświecać na tym etapie drogi:

Pierwszy – “Nie lękaj się, bo Ja jestem z tobą; nie trwóż się, bom Ja twoim Bogiem. Umacniam cię, jeszcze i wspomagam, podtrzymuję cię moją prawicą sprawiedliwą” (Iz 41,10). Obietnica, która zachęca nas do porzucenia naszych zabezpieczeń i która jednocześnie nadaje nam władzę, która nie bierze się z nas samych, ale z naszego działania wrażliwego i ufnego wobec Tego, Kto nas wzywa i Kogo chcemy naśladować.

I drugi: “Zdejmij sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą” (Wj 3,5), który przypomina nam, że w tym “wyjściu”, które podejmujemy, nie jesteśmy lepsi od nikogo, lecz jesteśmy narzędziami miłosierdzia Bożego, tak, że każdy kamień, po którym stąpamy, każda rzeczywistość, z jaką się zetkniemy, powinny być traktowane jako święte miejsca ewangelizacji, gdzie Bóg jest obecny, nawet w trudnych sytuacjach, których nie jesteśmy w stanie zrozumieć.

Krocząc u boku Kościoła wychodzącego do świata, konkretyzujemy jeszcze bardziej tego ducha i tę dynamikę misyjną, do której zaprasza nas papież Franciszek, z zamiarem pomagania w odkrywaniu i przeżywaniu prawdziwej natury ludzkiej miłości, rozeznając, przyjmując, towarzysząc, dzięki naszej specyfice i pozostając zawsze wiernymi naszemu charyzmatowi.

W tym odkrywaniu podstawą i punktem odniesienia będzie nowy dokument Powołanie i Misja, którym Międzynarodowa Ekipa Odpowiedzialna obdarzyła nas podczas tego spotkania. Dokument zawiera wizję przeszłości, teraźniejszości i przyszłości naszego Ruchu. Dzięki temu możemy:

1. Rozeznać w naszym otoczeniu wyzwania, na które możemy odpowiedzieć jako ruch

“A modlę się o to, aby miłość wasza doskonaliła się coraz bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu” (Flp 1,9)

Aby Ruch świadomie przyjął rzeczywisty sens swojej misji w Kościele i w świecie, możemy rozeznać, że naszym celem, zgodnie z naszym charyzmatem, jest nie tylko rozwój duchowości małżeńskiej i sakramentalności małżeństwa – nad którymi nie możemy przestać pracować, ponieważ to jest istota i prawdziwy “katalizator” sensu naszej misji – ale także wspieranie świadomości i ducha misyjnego każdej ekipy i każdego jej członka.

Duchowość nie jest synonimem bierności. Nie tworzy się przez oddalenie od świata. W Adhortacji Apostolskiej “Gaudete et Exsultate” papież Franciszek mówi jasno: “Nie jest zdrowe miłowanie milczenia i unikanie spotkania z drugim, pragnienie odpoczynku i odrzucanie działalności, szukanie modlitwy i umniejszanie posługi. Wszystko może zostać zaakceptowane i zintegrowane jako część naszego życia w tym świecie i włączone w drogę uświęcenia. Jesteśmy powołani do życia kontemplacją pośród działania i uświęcamy się w odpowiedzialnym i hojnym wypełnianiu naszej misji“(GE 26).

Realizując ten cel, bez ograniczania wolności i własnej inicjatywy członków Ruchu, Equipes Notre-Dame są wezwane do szukania i wspierania konkretnych programów towarzyszenia parom w sytuacjach, które prowokuje dzisiejszy świat; programów powstających nie jako indywidualne inicjatywy, ale w ramach naszych struktur organizacyjnych. To jest nasza siła i konkretny wkład, który możemy dzisiaj ofiarować Kościołowi i światu.

2. Ofiarować nowe impulsy i nowego ducha w rozszerzanie Ruchu stosownie do zmieniającej się rzeczywistości.

“Szymon odpowiedział: <Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i niceśmy nie ułowili. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci>” (Łk 5,5).

Tak więc, w perspektywie nowej ewangelizacji, jest ważne, aby dać poznać bogactwo małżeństwa chrześcijańskiego w jak największej liczbie krajów. Wiemy dobrze, że pedagogia END i żywotność naszego projektu życia, wpływają pozytywnie na rozwój relacji mężczyzna-kobieta w każdym kontekście geograficznym. W tym gorącym pragnieniu ekspansji i dzięki wysiłkowi i wytrwałości wszystkich, zostały osiągnięte cudowne owoce. Nie możemy też wymazać z naszej myśli i z naszej pracy dwóch kluczowych słów: inter-kulturalność i inkulturacja.

Inter-kulturalność: jesteśmy różni, myślimy inaczej, pochodzimy z różnych kultur, które musimy zrozumieć i zaakceptować.

Inkulturacja: nie możemy zapominać, że nasza formacja, nasza pedagogia i wszystkie elementy, które nas stanowią – nie tracąc jednak wierności naszym źródłom – mają być zaniesione i zaadoptowane do każdej kultury w oparciu o zrozumienie jej myśli, jej oczekiwań i jej potrzeb.

W wyznaczaniu pola naszej misji propagowania Ruchu musimy uwzględnić kierunek wskazany Filipowi przez Anioła Pańskiego: “Wstań i idź około południa na drogę, która prowadzi z Jerozolimy do Gazy; jest ona pusta” (Dz 8,26), bez ulegania pokusie efektywności lub efektowności, aby wszystkie małżeństwa na świecie, jakakolwiek byłaby ich kondycja, sytuacja lub pochodzenie, mogły poznać dar i łaskę, która została nam powierzona.

3. Praktykować zawsze “sztukę towarzyszenia”:

“Na koniec zaś bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, pełni braterskiej miłości, miłosierni, pokorni” (1 P 3,8).

Papież Franciszek nalega na słowo “towarzyszyć” jako kluczowe dla naszego patrzenia w przyszłość. Jak wyjaśnia dokument “Powołanie i Misja” w paragrafie III-2: “My, ekipy, jesteśmy już wprowadzeni w tę sztukę, która zakłada rozeznanie, przyjęcie, słuchanie, współczucie, troskę, cierpliwość wzajemność… Jesteśmy wzywani przez Kościół do towarzyszenia zwłaszcza w momentach wielkiej wrażliwości, takich jak droga do związku stałego i trwałego, pierwsze lata życia małżeńskiego, etapy kryzysów i trudności, złożone sytuacje spowodowane zerwaniem, opuszczeniem, niezrozumieniem“. Musimy z każdym dniem coraz bardziej “specjalizować się” w sztuce towarzyszenia wszystkim, których dzięki specyfice naszej duchowości małżeńskiej, możemy doprowadzić do Kościoła, który dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek, potrzebuje uformowanych uczniów-misjonarzy. Jest to dziedzina, na której END nigdy nie przestaną koncentrować swych wysiłków.

Jak zawsze w naszym działaniu zawierzamy się Maryi, Naszej Matce, Orędowniczce i Przewodniczce na drodze, która prowadzi nas do bycia, jak mówiła św. Matka Teresa, ołówkami w ręku Boga do pisania tego, czego On chce.

Niech się tak stanie.

To e Ze Moura Soares Responsablili Internazionali 2012-2018	Clarita e Edgardo Bernal Fandiño Responsablili Internazionali 2018-2024