W dniach 25-27 stycznia 2013 w Hodyszewie na Podlasiu w Ośrodku „Ojczyzna” przy Sanktuarium Matki Bożej Pojednania – Królowej Podlasia odbyły się rekolekcje pt. “Duchowość małżeńska po odejściu dzieci z domu”.
W rekolekcjach wzięło udział 15 małżeństw, które przyjechały z Łomży, Lublina, Lubartowa, Góry Kalwarii i Warszawy. Prowadzącymi byli Krystyna i Andrzej Pruszek oraz ojciec Dezyderiusz Jan Pol Doradca Duchowy Ekipy Sektora Mazowieckiego. Poniżej przedstawiamy świadectwa dwóch małżeństw, które uczestniczyły w rekolekcjach.
Świadectwo Danuty i Leszka
Jesteśmy małżeństwem z dużym stażem. Nasze dzieci założyły już swoje rodziny. Kiedy więc przeczytaliśmy propozycję rekolekcji proponowanych przez Ruch END na temat: ”Duchowość małżeńska po odejściu dzieci z domu”, postanowiliśmy w nich uczestniczyć.
Nauki rekolekcyjne były prowadzone w retrospekcji zdarzeń w Kanie Galilejskiej.
A kiedy zabrakło wina. W naszym życiu małżeńskim niejednokrotnie odczuwamy braki wielu rzeczy. Czy na etapie „pustego gniazda” powstałego po odejściu dzieci z domu jesteśmy skazani na utratę blasku życia małżeńskiego? Nie stanie się tak jeśli będziemy żyli w świadomości, że rodzice są dla siebie i dla dzieci, ale dzieci są nam dane tylko na pewien okres naszego życia małżeńskiego. Kiedy usamodzielnią się i wyprowadzą z domu małżonkowie mają więcej czasu dla siebie oraz na samotność, której ogromną wartość dostrzegł O. Henri Caffarel : Samotność jest wołaniem na komunię z drugim człowiekiem, jest otwarciem i tęsknotą w jeszcze głębszym wymiarze, za komunią z Bogiem. Dzięki właściwie pojętej samotności w małżeństwie, możemy odkryć, że prawdziwą miarą ludzkiej miłości jest Chrystus.
Napełnijcie stągwie wodą. Może przyjść taka chwila, że to, co wiemy o Bogu, sobie, współmałżonku już nie wystarczy. Trzeba otworzyć się na zaufanie przekraczające ludzkie zdolności, a oparte na wierze. Zaczerpnijmy wodę ze studni i oddajmy Chrystusowi, aby mógł ją przemienić w wino spełnienia i ostatecznego celu.
Zróbcie wszystko cokolwiek wam powie. Słowa Matki Najświętszej dotyczą nie tylko wesela w Kanie, ale także nas małżonków z Ruchu END.
Te i inne zupełnie nowatorskie treści nauk rekolekcyjnych były znakomicie opracowane i przybliżone przez Krysię, Andrzeja i O. Dezyderiusza, za co składamy Panu Bogu podziękowanie. Marzence i Michałowi dziękujemy za oprawę muzyczną Mszy Świętych.
Podczas sobotniej Eucharystii wszystkie pary odnowiły przyrzeczenia Sakramentu Małżeństwa.
To były naprawdę piękne dni, pełne duchowych przeżyć podczas adoracji Najświętszego Sakramentu, Eucharystii, Jutrzni, Nieszporów oraz nauk rekolekcyjnych i rozmów z bliskimi naszym sercom uczestnikami Ruchu Equipes Notre-Dame. Polecamy te rekolekcje serdecznie, bo mamy nadzieję, że się powtórzą.
Świadectwo Ewy i Adama
Małżonkowie chrześcijańscy powołani są do świętości razem, we dwoje. Każde małżeństwo jest przestrzenią, w której Bóg przemawia w codziennym życiu. Dzieci są ważnym celem, ale nie jedynym. Dominującym celem jest to, by małżonkowie kochali się i rozumieli coraz lepiej i żyli ze sobą blisko, nawet jeśli mają kilkoro dzieci. To w dzieciach pokładamy nasze marzenia – często niespełnione, niezrealizowane przez nas. Jednak dzieci to nie nasza własność, są nam dane pod opiekę. Dzieci, nawet dorosłe, nie mogą być przedłużeniem życia rodziców, muszą przeżywać swoje własne życie, ponieważ to one za nie będą odpowiedzialne przed Bogiem i drugim człowiekiem.
W naszej rzeczywistości nie ma żadnych szkół i edukacji związanych z tematyką wychowania dzieci i bycia odpowiedzialnymi rodzicami. My też potrzebujemy rad i wskazówek. Właśnie temu służą takie rekolekcje jak nasze. Możemy w pokoju i w przyjaźni rozmawiać z innymi rodzicami.
Jeśli za główny cel stawiamy bycie rodzicami, a nie małżonkami, to po odejściu dzieci z domu odczuwamy samotność. Mamy poczucie pozostania z człowiekiem, od którego się odsunęliśmy. Małżonkowie muszą troszczyć się o swoje dzieci, ale przede wszystkim muszą troszczyć się o swoje małżeństwo – o pielęgnowanie swojej miłości, jedności i wierności, o swoją duchowość małżeńską. Takie spojrzenie wymaga od małżonków duchowej dojrzałości, kontrolowania własnych intencji. Kiedy miłość jest mądra niesie przebaczenie i pojednanie; niesie ufność wykraczającą poza ludzkie zdolności. To zaufanie musi być oparte na wierze. Wiara daje nam odwagę otwarcia się na Chrystusa, który obdarza nasze serca pokoje jakże potrzebnym nam pokojem. Właśnie ten Boży pokój czuliśmy w naszych sercach podczas odnowienia przyrzeczeń małżeńskich. Był to bardzo ważny i podniosły moment. Byliśmy tylko my małżonkowie – Ewa i Adam oraz Pan razem z nami. Czuliśmy obecność Chrystusa przy nas.
Za święty czas rekolekcji, za Sakrament Małżeństwa i Kapłaństwa – Chwała Panu.
Galeria zdjęć
