Skupienie modlitewne w Sektorze Łódzkim odbyło się w sobotę 6 marca 2021. Spotkanie zostało zorganizowane w kościele pw. Miłosierdzia Bożego w Łodzi, z uwzględnieniem wymogów sanitarnych. W wydarzeniu uczestniczyło kilkanaście małżeństw.

Pierwszą częścią była konferencja ks. dra Marka Pluty pt. “Misja sakramentu małżeństwa” na podstawie dokumentów ks. Caffarela. Ks. Marek zwrócił uwagę, że Pan Bóg powołując człowieka powierza mu misję. Podstawową misją małżeństwa jest ukazywanie miłości Boga poprzez świadectwo własnego życia. To świadczenie jest w pierwszej kolejności wobec własnych dzieci. Następnie wobec osób oraz małżeństw, które są niewierzące. Jest to związane z powszechnym powołaniem do ewangelizowania przez osoby ochrzczone. Ważnym aspektem tutaj jest gościnność. Dzięki takim prostym gestom można pokazać w praktyce, co znaczy być człowiekiem wierzącym. Ks. Marek wspomniał również o zagrożeniach, jakie niesie współczesna kultura, w której wartość człowieka sprowadza się do jego produktywności oraz możliwości konsumpcji. Prowadzi to do sytuacji, w której relacje osobowe tracą na znaczeniu i wielu młodych ludzi nie decyduje się na założenie rodziny. A ci, którzy jednak zdecydują się, mają często duże problemy z wykroczeniem poza schemat zaspakajania własnych potrzeb. Ks. Marek mówił również, jak w praktyce mogłaby wyglądać misja małżeństw END wobec przygotowujących się do sakramentu małżeństwa lub towarzyszenia małżeństwom w obliczu problemów.

Kolejnym punktem skupienia była adoracja Najświętszego Sakramentu, podczas której było miejsce na modlitwę osobistą.

Następnie mieliśmy wspólną Eucharystię. Ewangelią na ten dzień była przypowieść o miłosiernym Ojcu. Podczas kazania, które wygłosił ks. Łukasz padło nawiązanie do obrazu Rembrandta pt. Powrót syna marnotrawnego. Na obrazie jedna dłoń Ojca jest szeroka i spracowana, natomiast druga smukła i biała, jakby kobieca.

 

 

 

 

 

Po Eucharystii Hania i Józiu Błazińscy podzielili się swoim świadectwem nt. misji ich małżeństwa w kontekście służenia ruchowi END:

MISJA W NASZYM ŻYCIU
Dzisiaj odczytujemy jako drogę naszego powołania w małżeństwie. Zaczęło się od mojego nawrócenia, potem za namową naszej córki Oli pojechaliśmy na pierwszą oazę rodzin w Ruchu Kościoła Domowego. Tutaj jest początek naszego posługiwania w oazie i Kościele. Na początku naszej drogi podjęliśmy regułę życia z listu do Efezjan “Gniewajcie się a nie grzeszcie, niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce” (Ef 4,26). Jest to reguła na całe nasze życie (wisi wydrukowana w sypialni). Początek naszej posługi nie był odczytany jako misja w Kościele – był to dla nas obowiązek. Moje nawrócenie i odkrywanie Kościoła jako wspólnoty stało się fascynacją mojego życia i pociągnięcie Hani, mojej żony, do działania – Hania była zawsze osobą wierzącą. Od tego momentu odkrywamy jako nasze powołanie do pełnienia misji  w ruchu Kościoła Domowego. Około 20 lat temu kiedy zaistniał
Ruch Equipes Notre-Dame w Polsce, my jako jedyni w Diecezji Łódzkiej otworzyliśmy się na ten ruch :laikatu:. Początek to tworzenie pierwszej ekipy warszawskiej W-1 – trwaliśmy w niej jeden rok. Zaczynamy próbować ekipę łodzką i tworzymy ją z małżeństwami z Wielunia, powstaje ekipa łódzko-wieluńska Ł-1,którą tworzyliśmy z Kwiatkowskimi Basią i Markiem, Sygulskimi
Władzią i Włodkiem, Skrzypeckimi Basią i Włodkiem i Mazurami Bogusią i Bronkiem oraz z ks. Markiem Plutą – jedynym kapłanem w diecezji który nam nie odmówił posługi. W tym czasie otaczaliśmy to nasze działanie modlitwą, ofiara 40 mszy świętych w intencji powstania ruchu w diecezji łódzkiej.
Rozeznawanie Słowa Bożego było naszym umocnieniem, otrzymaliśmy takie słowo które nas umacnia i prowadzi przez życie w ruchu z psalmu 92 (jutrznia II i IV tygodnia): Nawet i w starości wydadzą owoc zawsze pełni życiodajnych soków.
Dzisiaj misję odczytujemy w charyzmacie Ruchu END, jako misja w małżeństwie, w rodzinie, w ruchu, Kościele i społeczeństwie.
W małżeństwie tą misją jest odpowiedzialność wzajemna za zbawienie współmałżonka. W rodzinie jest to najczęściej towarzyszenie w życiu naszych dzieci i wnuków – Jedni drugich brzemiona noście.
W ruchu jest to dojrzewanie w zależności od stopnia odpowiedzialności – jest to dojrzewanie czasowe do misji kościoła wg. charyzmatu ruchu END.
Przekonanie w naszych sercach zawsze jest takie, że wszystko co robimy to na Chwałę Boga. Dzisiaj nasze świadectwo kończymy słowami:
Tak mówcie i wy gdy uczynicie wszystko co wam polecono. “Sługami nieużytecznymi jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać” (Łk17,10).
Hania i Józef PSŁ

Ostatnią częścią była nieobowiązkowa agapa.