Pragnienia.
Smutny mój uśmiech,
dzisiaj mnie rozweselić się staraj.
Wiesz, że bólu nie znoszę,
a w swym sercu go noszę.
Tylko od Ciebie zależy,
czy radość we mnie zwycięży.
Nostalgii kres mej położę,
na Twym ołtarzu smutek mój złożę.
W sercu ukojenie zagości mym,
duszy rozkosz obejmuje prym.
Pod powieką ukryta bystra,
w oku błyśnie – wesoła iskra.
By od tej chwili – na zawsze,
czasy nastały weselsze.
Z ufnością, że tak się stanie –
– zgodnie z Twą wolą, Boże mój, Panie!
Rafał Wolkiewicz
Zbiór poezji „DUSZY KWILENIE”.
2011?
Kochani,
Witajcie!
Dzisiaj rano dotarła do nas wiadomość, że w nocy nasz Rafał odszedł do Pana…
Dziękujemy wszystkim za modlitwę i prosimy – nie ustawajmy w niej.
Kazia, jego żona ciągle jest w stanie ciężkim pod respiratorem, nie wie o odejściu Rafała.
Bywa tak, że bezradny człowiek nie wie o co prosić…
I teraz jest chyba taka chwila.
Niech każdy prosi według swojego serca, we wszystkich intencjach, których jest ostatnio tak wiele…
https://docs.google.com/spreadsheets/d/1hKYE1eyLf9gnSGjmedRO6kSPXE-jApvtz-apLb_KU8I/edit?usp=sharing
Jaki jest Rafał?
Niewątpliwie napiszemy…
Za pewien czas,
Jak przestanie ściskać.
Danka i Marek
W imieniu ekipy Wilczyna.
