Sektor Łódzki

Wielkopostny Dzień Skupienia w Sektorze Łódzkim END miał miejsce 25 lutego w Wieluniu. Jest to coroczne, ważne wydarzenie na naszej małżeńskiej drodze duchowej. Podobnie jak w ubiegłym roku, na zaproszenie ojca Błażeja i ekip wieluńskich, gościliśmy w przepięknym barokowym klasztorze ojców Franciszkanów.

Nasze skupienie rozpoczęliśmy mszą świętą. Homilię wygłosił ojciec Tomasz – doradca duchowy ekipy sektora łódzkiego. Przypomniał nam, że wszyscy jesteśmy grzesznikami, dajemy się złapać i oszukać przez zło. Wracając do obrazu raju i grzechu pierworodnego, ojciec Tomasz pokazał nam pierwszy grzech jako model manipulacji, przez który Zły miesza nasze myśli. Człowiek otrzymał od Boga cały, piękny ogród, pełen owoców. Tymczasem Szatan odwraca uwagę ludzi od tego bogactwa, pokazując jedno drzewo. Grzech zamyka nas na widzenie otaczającego nas dobra, skupia uwagę na tym co złe, ale w taki sposób, jakby to było dobre. Oszukani, niszczymy naszą relację z miłującym Bogiem chowając się przed Nim. Niestety, rozbijamy również naszą relację małżeńską oskarżając się nawzajem jak Adam i Ewa. Grzech powoduje utratę wzajemnego zaufania małżonków. Jeśli obraz Boga – miłosiernego Ojca zostanie zniekształcony przez pokusę i grzech, człowiek traci nie tylko relację, ale traci cel życia, nie wie dokąd iść i co robić.

Wielki Post to czas, w którym Kościół proponuje nam post, modlitwę i jałmużnę. Post to narzędzie, które ma nam pomóc zniszczyć naszą pychę i odbudować relację z Bogiem. Dzięki modlitwie stajemy do walki z grzechem umocnieni łaską Boga, bez Jego wsparcia jesteśmy bezradni i bezsilni. Jałmużna to otwieranie oczu i serc na potrzeby bliźnich, dzielenie się naszym czasem, umiejętnościami i dobrami materialnymi z potrzebującymi.

Ojciec Tomasz zaproponował, aby każde małżeństwo postawiło sobie wyzwanie na czas Wielkiego Postu, taką małżeńską regułę życia, która trochę zaboli, ale poprawi relacje małżeńskie, a przede wszystkim pomoże odnaleźć siebie w prawdzie.

Adorację, Drogę Krzyżową i konferencję „Małżeństwo drogą do świętości” poprowadzili dla nas Małgorzata i Rafał Dudzińscy ze Wspólnoty Bożego Ojcostwa.  Na podstawie życiorysu świętych małżonków Zeli i Ludwika Martin, zwrócili naszą uwagę na piękną relację dwojga otwartych na Boga i kochających się osób. Małżeństwo to kanonizowane w 2015 roku zostawiło nam nie tylko piękny życiorys, ale szereg wskazówek: „ Najważniejsze to przejrzeć się w życiu świętych, otworzyć się na Boga i zobaczyć siebie w obliczu Jego miłości: co muszę zrobić, w czym jestem słaby, co muszę upokorzyć, gdzie popełniam błędy?”,  „miłość do Boga zmienia człowieka”, „jesteśmy dani sobie, żeby się ogołocić, aby została w nas tylko miłość”. „Szczęścia nie można znaleźć na Ziemi i to jest złym znakiem jeśli wszystko układa się pomyślnie. Tak Bóg chciał w swojej mądrości, byśmy pamiętali o tym, że Ziemia nie jest naszą prawdziwą ojczyzną”.

W 75 rocznicę ogłoszenia Karty Ekip Notre Dame, spotkaliśmy się, aby odczytać ją na nowo. Nasze życie i my sami zmieniamy się. Co roku mierzymy się z innymi wyzwaniami. Sytuacja wokół nas też jest inna, a Karta nieustannie wyznacza małżeństwom drogę do nieba.

Drugiego grudnia Sektor Łódzki END obchodził Święto Karty w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łodzi. Na spotkanie przybyły ekipy z Łodzi i z Wielunia. Towarzyszyli nam kapłani, doradcy duchowi ekip: ksiądz Marek Pluta, ojciec Tomasz Rakowski, ojciec Błażej i ksiądz Łukasz Leśniewski.

Spotkanie rozpoczęła uroczysta, koncelebrowana Msza Święta. Homilię wygłosił ojciec Tomasz. Przypomniał nam, że Jezus powołał księdza Henri Caffarela i pokazał mu wielkie żniwo wśród małżeństw szukających Boga. Tak narodził się we Francji Ruch Equipes Notre Dame. Początkom Ruchu towarzyszył ogromny entuzjazm. Bóg obdarzył go szczególnym charyzmatem budowania wspólnoty, który przez 75 lat dojrzewał. Dziś w oparciu o całe to doświadczenie, odczytujemy Kartę na nowo, w obecnej sytuacji i miejscu. Jej przesłanie jest cały czas żywe i aktualne. Małżeństwa wezwane są do świętości rozumianej jako bezwarunkowa, życiodajna miłość na wzór miłości Chrystusa do Kościoła, której źródłem jest Bóg. Wspólnota jest nam w tym powołaniu bardzo potrzebna i pomocna. Nie możemy jednak zapominać, że Bóg powołał nas również do dawania świadectwa i do misji. Dziś posyła nas do innych małżeństw, aby dzielić się z nimi naszym duchowym bogactwem i doświadczeniem.

Konferencję z elementami warsztatu: „Życie sakramentalnego małżeństwa”, poprowadzili dla nas Małgorzata i Rafał Dudzińscy z Wielunia. Aby przyjrzeć się relacji małżeńskiej,  zaproponowali wspólny taniec. W życiu tak jak w tańcu potrzebny jest prowadzący, wzajemna uwaga, czułość, bliskość, a owocem jest radość. Bóg pragnie naszego szczęścia. Zdarza się jednak, że małżeństwa zaniedbują wzajemną relację, stawiając dzieci, rodziców albo pracę na ważniejszej pozycji. Tymczasem jeśli nie zatroszczymy się o nas samych, to nie będziemy mieli ani siły ani pomysłu na pomoc innym. Dzieci uczą się miłości i przebaczenia patrząc na rodziców, muszą ich doświadczyć w domu, ponieważ w świecie brakuje miłości. Małgorzata i Rafał mówili nam też o trzech „stołach” przy których karmi się i nabiera sił małżeństwo sakramentalne: stole ducha, którym jest Eucharystia i modlitwa, stole umysłu, którym jest ognisko domowe i stole ciała, czyli o pożyciu małżeńskim. Wszystkie 3 „stoły” są nam potrzebne, musimy umieć z nich korzystać i zachować między nimi równowagę. „Małżeństwo sakramentalne to wspinaczka na K2. Aby dojść do celu musimy iść razem, nie możemy się wyprzedzać, najwyżej iść jeden za drugim”.