Rekolekcje oraz Wielkopostny Dzień Skupienia w Sektorze Podkarpackim

W dniach 23-25 lutego 2024 w Heluszu odbyły się rekolekcje dot. tematu “Seksualności a Duchowości Małżeńskiej” poprowadzone przez ks. Grzegorza Czerwonkę oraz Agnieszkę i Szczepana Paprockich. Ostatni dzień rekolekcji był połączony z Wielkopostnym Dniem Skupienia, podczas którego Anna Kozyra przybliżyła temat naprotechnologii, Anastazja i Rafał Szpilkowie zwrócili uwagę na temat “Seksualności jako prezentu od Boga”, natomiast Marta i Krzysztof Kardyś opowiedzieli o wadze Słowa Bożego, rozpoznawaniu Jego woli w życiu oraz zaprezentowali różne pomysły jak my jako małżeństwa możemy pomóc narzeczonym i innym parom. Następnie odbyła się Msza Święta, a po niej spotkanie podsumowujące posługę pary sektora podkarpackiego.

 

Świadectwo:

Jesteśmy małżeństwem od 19 lat, mamy czworo dzieci. W ruchu END formujemy się od 6 lat. W dniach 23-25 lutego, w Heluszu, uczestniczyliśmy w rekolekcjach dla małżeństw: „Seksualność a duchowość małżeńska”. Były to dni, podczas których można było oderwać się od codziennych obowiązków i skupić się na naszej relacji małżeńskiej, ale również głębiej wejść w relację z Panem Bogiem podczas Drogi Krzyżowej, adoracji, modlitwy osobistej i Mszy Świętej.

Bardzo ciekawa była metoda głoszonych konferencji. Agnieszka i Szczepan Paproccy prowadzili ze sobą dialog małżeński, podejmując wiele trudnych tematów dotyczących seksualności, rodzicielstwa, potrzeb, oczekiwań, komunikacji w związku. Pokazali, jak konstruktywnie rozwiązywać problemy, szukać rozwiązań, przebaczać sobie, aby cieszyć się sobą w małżeństwie i budować zdrowe relacje małżeńskie. Dzięki tym dialogom pary prowadzącej a także naszemu dialogowi podczas rekolekcji, udało nam się lepiej zrozumieć siebie nawzajem, wyrazić swoje potrzeby i uczucia oraz znaleźć sposoby na rozwiązanie naszych problemów. Przypomnieliśmy sobie również, jak ważne jest pielęgnowanie relacji i dbanie o nią każdego dnia. Postanowiliśmy bardziej angażować się w naszą relację, spędzać więcej czasu razem i rozmawiać otwarcie o naszych potrzebach i oczekiwaniach. Rekolekcje dały nam nowe spojrzenie na nasze małżeństwo i umocniły naszą więź.

W niedzielę odbył się Wielkopostny Dzień Skupienia naszej wspólnoty. Zmotywował nas on do głębszej wdzięczności Panu Bogu za cudowny plan stworzenia nas jako kobietę i mężczyznę, za dar jakim jest sakrament małżeństwa, za prezent jakim jest współżycie, którym można sprawiać radość sobie i jednocześnie uwielbiać Boga, wpisując się w Jego stwórczy plan.

Chwała Panu!

Monika i Grzegorz, ekipa V, Sektor Podkarpacki

Święto Karty w Sektorze Podkarpackim

10 grudnia 2023 roku małżeństwa wraz z dziećmi z Sektora Podkarpackiego spotkały się na Święcie Karty w Kościele Św. Michała
Archanioła w Łańcucie.

Licznie przybyłe ekipy rozpoczęły spotkanie od Mszy Świętej pod przewodnictwem ks. Krzysztofa Słowniaka, w trakcie której Słowo Boże pięknie wygłosił ks. Radosław Zawaleń. Na zakończenie Mszy Świętej Kartę Equipes Notre-Dame przyjęło 5 małżeństw tworzących ekipę nr 9 z Leżajska. W podziękowaniu za podjęcie się posługi pilotażu leżajskiej ekipy drobne upominki wręczono Monice i Grzegorzowi Szubartom oraz Dominice i Bartkowi Mroczkom z ekipy nr 5. Serdeczne podziękowania otrzymali także Zosia i Adam Grabowscy za dotychczasowe pełnienie posługi jako para łącznikowa i podjęcie nowego wyzwania w postaci pilotażu dla małżeństw z Krzemienicy.

Po umocnieniu na duchu i wspólnym pamiątkowym zdjęciu uczestnicy udali się wzmocnić ciało pysznym barszczykiem, by następnie wysłuchać konferencji pana Dariusza Zalewskiego, propagatora idei edukacji klasycznej o tym: „Jak poprawić efektywność procesu wychowawczego i/lub naprawić uprzednio popełnione błędy”. Pomimo trudnego tematu panu Dariuszowi udało się rozbawić nieco słuchaczy i odpowiedzieć na kilka pytań dotyczących sposobów radzenia sobie w trudnych wychowawczo sytuacjach. Wszystkim, którzy chcieliby bliżej poznać ideę edukacji klasycznej polecamy stronę  www.edukacja-klasyczna.pl, gdzie można znaleźć artykuły, dotychczas wydane publikacje oraz zapisać się na różnego rodzaju kursy edukacji klasycznej w praktyce.

Następnie Agnieszka i Szczepan Paproccy – para odpowiedzialna leżajskiej ekipy – podzieliła się swoimi refleksjami z odbytego pilotażu i duchowymi owocami płynącymi z uczestnictwa w Ruchu Equipes Notre-Dame. Doradcy duchowi ekip jak i uczestnicy spotkania mieli okazję poznać też nowego doradcę duchowego ekipy z Leżajska, dominikanina o. Grzegorza Kluza, który po uroczystym odmówieniu Magnificat, udzielił wszystkim na zakończenie swojego ojcowskiego błogosławieństwa.

Niech dobry Bóg obdarzy łaskami wszystkie małżeństwa, które poświęciły swój czas i trud w
przygotowanie tego wyjątkowego wydarzenia.

Przygotowanie relacji: małżeństwa ekipy 9. z Leżajska

Zdjęcia: Piotr Fryń z ekipy 8.

Świadectwo Agnieszki i Szczepana Paprockich z Leżajska

Szczęść Boże, nazywamy się Agnieszka i Szczepan Paproccy, jesteśmy z Leżajska z ekipy nr 9. Jesteśmy małżeństwem od 12 lat, mamy 4 dzieci w wieku 11, 8, 6 i 4 lat. 10 grudnia w Kościele Św. Michała Archanioła w Łańcucie przyjęliśmy wraz z innymi małżeństwami Kartę Equipes Notre-Dame.

Szczepan: Ja pracuję zawodowo i  staram się wspierać Żonę w tych domowych wyzwaniach. Aktualnie wraz  z dwójką młodszych córek (8 i 6 lat) kolejny raz przeżywamy przygotowania do Pierwszej Komunii św. w tzw. „Barankach”. Baranki to grupa kilku rodzin, które pod opieką małżeństwa prowadzącego i kapłana w indywidualny sposób przygotowuje się całą rodziną na ten wyjątkowy dzień.

Od 4 lat w okresie wakacyjnym uczymy się minimalizmu i z naszego domowego ciepełka i wygody w Leżajsku, wyjeżdżamy do malutkiego, starego drewnianego domu w Solinie, gdzie prowadzimy wynajem domków letniskowych. To dla nas bardzo wyczerpujący czas: Aga z 4 dziećmi pracuje przy sprzątaniu 8 domków, a ja przez ten okres jestem weekendowym tatą. I choć ta rozłąka bardzo nas wyczerpuje fizycznie i psychicznie, to także wiele nam i naszym dzieciom daje.

Zanim opowiemy, jak czujemy się w naszej Ekipie i co nam daje obecność w niej, powiemy kilka słów o tym, jak powstała. Kilka lat temu, w parafii Farnej w Leżajsku, na wezwanie ks. Proboszcza zawiązała się wspólnota młodych małżeństw i na tej wspólnocie się poznaliśmy. Trwaliśmy w niej kilkanaście miesięcy, lecz powoli, zaczęliśmy dostrzegać, że formuła spotkania „przy kawie i ciastku” nam nie odpowiada. Rozmowa na jakiś luźno zaplanowany temat plus króciutka modlitwa, to było zdecydowanie za mało i nasz zapał stopniowo gasł, aż decyzja o wyjściu ze wspólnoty stałą się rzeczywistością.

Mijały miesiące i na jakiś czas potrzeba przynależenia do wspólnoty w nas przyschła. Potem przyszła pandemia i życie przy parafii na kilkanaście miesięcy zamarło zupełnie. To był dla nas czas wielu duchowych przemyśleń i rozterek. Różne ograniczenia pandemiczne, jak np. 5 osób na Eucharystii bardzo nas zabolały i sprawiły, że znów odżyło w nas pragnienie bycia we wspólnocie, gdzie pomimo przeszkód zewnętrznych będziemy mogli mieć kontakt z kapłanem, sakramentami i podobnie czującymi ludźmi.

W tak zwanym międzyczasie, byliśmy poddawani delikatnemu lobbingowi ze strony dyskretnych, aczkolwiek bardzo skutecznych „agentów” Ruchu Ekip Notre Dame w osobach Kamili i Sebastiana Januszów z ekipy II – pewnie dostali taką pokutę od ks. Marka… ;) Opowiedzieli nam jak wyglądają spotkania Ekipy i przy niemal każdej okazji taktownie zachęcali by spróbować. Czując mocną niezgodę na te pandemiczne historie poczuliśmy, że idea Ekip staje się nam coraz bliższa i nadszedł moment, gdy od rozmów przeszliśmy do czynów.

Najpierw na naszej drodze Pan Bóg postawił o. Pawła Nycko, wówczas jeszcze diakona w Leżajskim klasztorze o. Bernardynów. Jest dobrze – pomyśleliśmy. Ku naszej radości 4 małżeństwa z chęcią się zgodziły. Dołączyła do nas jeszcze jedna para spoza Leżajska i w ten o to sposób powstała wspaniała szóstka, którą tworzymy obecnie :)

W mocnym, dobrze znanym składzie rozpoczęliśmy okres pilotażu pod okiem Moniki i Grzegorza Szubartów z Ekipy nr 2. Nasze pierwsze spotkania pokazały nam, jak bardzo brakowało nam wspólnie spędzanego czasu w gronie ludzi, pragnących żyć blisko Boga i próbujących pogłębiać swoją wiarę. Mając doświadczenie takiego trochę niedosytu duchowego z poprzedniej wspólnoty, bardzo spodobała nam się przemyślana struktura spotkania, praca z Pismem Świętym, wspólna modlitwa, dzielenie się życiem i podejmowanymi stopniowo punktami wysiłku. Zauważamy jak to wszystko stopniowo nas ubogaca, jaki dobry wpływ ma na nasze życie małżeńskie i rodzinne. Dzięki temu wysiłkowi czujemy, że wzrastamy. I choć różowo nie jest, raz idzie nam lepiej a raz gorzej, to mamy poczucie, że podążamy we właściwym kierunku.

Powiedzieć, że tęsknimy za naszymi spotkaniami naszej Ekipy to mało – my ich wręcz wyczekujemy! A jak już się spotkamy to, nie możemy się nagadać i łapiemy się na tym, że chciałoby się posiedzieć jeszcze chwilę dłużej…  Jesteśmy Ekipą bardzo różnych małżeństw. Mamy różny małżeński staż i dzieci w różnym wieku. Słuchając o dylematach w relacjach z dwudziestolatkiem mamy wgląd, na co zwrócić uwagę, by z naszym sześciolatkiem tych dylematów w przyszłości było mniej. I choć gwarancji nie ma to, kto wie, może się uda. Od jednej pary uczymy się bezinteresownej życzliwości, od drugiej systematyczności, od kolejnej niesamowitej pokory czy upartego podejmowania wysiłków w zmierzaniu do celu.

Bardzo podoba się nam, że różniąc się nie przestajemy się po prostu lubić. Pamiętam rozmowę z jednym małżeństwem na temat wychowania. I choć padły słowa w stylu: „Szczepan, wybacz ale kompletnie się z Tobą w tym temacie nie zgadzam i mam zupełnie odmienne zdanie” to ani przez chwilę, nie pojawił się dystans i postawa odrzucenia wynikająca z takiej przemożnej dziś postawy: albo w tym ważnym temacie zgadzasz się ze mną w 100 procentach i jesteś z „mojego” plemienia albo nie i jesteś coraz większym wrogiem. Jest to dla nas niesamowicie cenne.

Cieszy nas, że tym, co nas spaja w Ekipie jest pragnienie, by Pan Bóg był dla nas i naszych rodzin najważniejszy, by w wierze wychowywać nasze dzieci i jednocześnie wzajemnie wzrastać, co w dzisiejszych czasach jak wszyscy wiemy – jest coraz trudniejsze.

Myśląc o Ekipach mam taką intuicję, że tu w Polsce jeszcze tlą się resztki wiary, jeszcze się jakoś bronimy, ale doświadczenie krajów zachodu pokazuje, że będzie tylko gorzej. W coraz większym stopniu żyjemy w czasach nie tyle pogańskich, ale poprzez gwałtowne odrzucanie Boga ten świat staje się wręcz barbarzyński. I trzeba się na to jakoś przygotować. Być może, sposobem na przetrwanie tych nadchodzących czasów będzie przepis podobny do tego z okresu po upadku cesarstwa rzymskiego, czyli reguła św. Benedykta.

Miała ona dwa ważne elementy: po pierwsze zakładanie i przeżywanie wiary w małych wspólnotach, a po drugie chęć życia Ewangelią w sposób obejmujący każdą dziedzinę życia tak, aby być jak lampa postawiona na świeczniku, która daje światło dla innych ludzi w pogubionym świecie. Jest ciekawym, że angielski akronim słów „Ekipy Notre Dame” – „END” – oznacza „koniec”. A w połączeniu ze słowem „end game” oznacza „ostateczną rozgrywkę”. I przyznam się, że patrząc jak wokół nas rozsypuje się dotychczasowy świat, widząc jak on się szybko zmienia na gorsze myślę, że duchowo bierzemy udział w takiej właśnie „ostatecznej rozgrywce”. I mam poczucie, że najodpowiedniejszym miejscem na taki czas jest właśnie „Ekipa” ludzi oddanych Bogu, która wraz z kapłanem powoli zmierza do świętości.

To wszystko czerpiemy z naszej Ekipy i na różne sposoby uświadamiamy sobie jak wielkim jest ona dla nas dobrem. Powoli poznajemy też świat poza Ekipą – bo wbrew pozorom on istnieje :) I jest to świat… innych, siostrzanych Ekip i wspólnych spotkań takich Święto Karty czy dni skupienia. I to jest kolejny poziom doświadczania wspólnoty w szerszym wymiarze, spotykania Was ze swoim bogactwem doświadczeń. Bardzo lubimy te spotkania, bo z każdego z nich zawsze jakąś myśl, czy refleksję wynosimy i potem, przy lampce domowego wina długo o tym rozmawiamy. Na tym poziomie powoli też zaczynamy doświadczać różnych duchowych prorozwojowych impulsów, które czasem mogą spadać jak grom z jasnego nieba… Ale o tym to już opowie więcej moja Żona.

Agnieszka: Ostatni czas był dla mnie bardzo trudny. Dopadł mnie taki marazm i beznadzieja wszystkiego, nawet modlić się nie potrafiłam. Ta modlitwa była, ale taka wyuczona i klepana bezmyślnie, bo myśli ciągle uciekały i doszło do tego, że czułam się wręcz opuszczona przez Boga i oddalona od ludzi. Miałam wrażenie, że wszyscy są jacyś złośliwi i kompletnie mnie nie rozumieją. Nie widziałam nawet sensu spotykania się z ludźmi. Bardzo źle też czułam się fizycznie –  od dwóch miesięcy borykam się z bólem gardła i krtanią i czułam osłabienie organizmu. Do tego ciągłe napięcie na barkach, jak gdybym dźwigała jakąś belkę i od tego niekończące się zawroty i bóle głowy. Naprawdę bardzo źle się czułam pod każdym względem. Denerwowało mnie dosłownie wszystko i wszyscy.

Jak by tego było mało, dostałam telefon od Kingi z prośbą o naszą posługę na rekolekcjach. Mówiąc szczerze dobrze, że przez telefon rzuciła mi tylko kilka krótkich słów o natchnieniu Duchem Świętym po czym się rozłączyła. Bo jak Bóg mi świadkiem…. nie wiem, co bym jej nagadała. Rozpłakałam się i naprawdę pomyślałam, że chyba jakiejś depresji się nabawiłam. Minęło kilka dni, może ponad tydzień, kiedy spojrzałam w kalendarz i zorientowałam się, że zbliża się pierwszy piątek miesiąca. Znów myśl, że jeszcze to…. i pasowałoby pójść do spowiedzi (wiedziałam, że mówiąc najstarszej córce o obowiązku spowiedzi nie powinna iść sama). Ale po co to skoro Pan Bóg przecież o mnie zapomniał, bo czemu się tak beznadzieje czuje, czemu On nie reaguje itp. itd. Myślę, że to dzięki tej monotonnej, ale wytrwałej modlitwie, która wydawała mi się tak bezsensowna dotarłam do tego konfesjonału…..

A tam sam Pan Jezus czekał na mnie w osobie kapłana. Byłam przekonana, że taka spowiedź pierwszopiątkowa to będzie taka „formalność”, bo ksiądz nie ma nawet czasu pogadać z petentem, gdy następni czekają w kolejce.

A tutaj takie zaskoczenie. Pamiętam jak ciepło mnie przywitał….. zapytał jak mam na imię, powiedział „Agnieszko, jesteś kobietą to potrzebujesz czuć, bo do tego jesteś stworzona. Jak nie czujesz, to Cię nie ma i masz poczucie, że Boga też nie ma, kiedy nie czujesz Jego obecności. A On jest i poprzez ten czas, który dla Ciebie jest bezsensem i marazmem – On przygotowuje Cię na coś wielkiego. To jest czas próby, więc wytrwaj i zastanów się czego Pan Bóg od Ciebie chce, co ważnego przed Tobą stawia?” Powiedziałam kapłanowi o telefonie nt. posługi i że wszystko we mnie krzyczy na nie, że się nie nadaję, że kim jestem by działać w takim temacie. Ledwo ostatnio ogarniam codzienność, a co dopiero coś takiego….. A tymczasem usłyszałam od kapłana: „i właśnie w tym dziele teraz Pan Bóg chce Cię zobaczyć i mówię Ci, że masz w to wejść mimo tych obaw i beznadziei. Bo gdybyś tam szła na pewniaka, to ja sam bałbym się, co by z tego wyszło, ale kiedy Ty całą sobą się boisz i myślisz, że nie dasz rady to dobrze….. bo to nie ty, ale Pan Bóg będzie działał”.

Poszłam po tej spowiedzi na adorację, bo akurat był wystawiony Najświętszy Sakrament i dostałam coś jeszcze. Spokój ducha i myśl, że nie będzie łatwo, ale damy radę.  Najważniejsze to nie tracić z oczu Jego. Potem jeszcze kazanie tego samego kapłana, który mnie spowiadał. Mówił o drzewie oliwnym, które by wydać owoc musi być najpierw obłożone nawozem. A nawóz choć nie jest pachnący i przyjemny, jest KONIECZNY, by drzewo wydało owoc. Tak samo nasze doświadczenia. Czasem muszą być naprawdę trudne by nas przygotować na coś większego i lepszego. Nie wiem nadal co dobrego z tego wyniknie, ile jeszcze będę musiała doświadczeń pokonać, ale Jezu Ufam Tobie.  Alleluja i do przodu! Aktualnie zawroty i bóle głowy zniknęły i belka z ramion spadła. Czuję ulgę na sercu i fizycznie też czuję się zdecydowanie lepiej.

Wiem, jak bardzo trudną osobą byłam w tym czasie dla moich bliskich i wolałabym uniknąć takich sytuacji w przyszłości. Jednak podejmując pewne wyzwania myślę, że musimy się przygotować na trudności poprzez, które zły będzie nas za wszelka cenę zniechęcał i próbował odwodzić od dobra, które może wyniknąć z tego, do czego jesteśmy powoływani.

Dodamy tak na koniec, że choć kończymy dopiero pilotaż i nasz Ekipowy staż jest króciutki, to od strony technicznej mamy całkiem „bogaty” track record: po drodze „zużyliśmy” 2 pary pilotujące (drugą parą była Dominika i Bartosz także z ekipy 2) i doradcę duchowego. W tym miejscu chcielibyśmy Wam jeszcze raz podziękować za Waszą posługę i wspólnie przebytą drogę. Bez Was nasza Ekipa nie mogłaby powstać i dotrwać do końca pilotażu.

Opatrzność czuwa jednak nad nami i w tym wyjątkowym dla nas dniu przyjęcia Karty, po raz pierwszy jest z nami nasz nowy doradca duchowy dominikanin o. Grzegorz Kluz z Borku Starego. Jako doświadczony opiekun wspólnot wszelakich, i jak sam o sobie mówi, Pies Pański,  mamy nadzieję, że jak przystało na wytrawnego psa pasterskiego, będzie skutecznie bronił i pilnował naszego ekipowego stada. A że przy okazji jest specjalistą od sekt to w razie popadania w herezję albo nas ponawraca albo rozgoni w cztery wiatry :)

Bardzo prosimy Was choćby o krótkie westchnienie za naszą Ekipę i za o. Grzegorza byśmy trwali przy Panu, mimo codziennych trudności i byśmy umieli odnajdywać Boży sens tego, co Pan dopuszcza w naszym życiu.

Za wszystko co do tej pory i za wszystko co jeszcze przed nami: Chwała Panu!

 

Autorzy: Agnieszka i Szczepan Paproccy, Ekipa 9., Sektor Podkarpacki

 

 

 

Rozpoczęcie roku formacyjnego w Sektorze Podkarpackim

17 września 2023 małżeństwa z Sektora Podkarpackiego uroczystą Mszą Świętą rozpoczęły nowy rok formacyjny pod hasłem „Eucharystia, źródło misji”. Homilię wygłosił ksiądz Krzysztof Sławniak (Doradca Duchowy Ekipy VIII i X). Następnie dwa małżeństwa przyjęły Kartę END.
Później udaliśmy się na obiad, a tuż po nim Doradca Duchowy Sektora Podkarpackiego ks. Marek Blecharczyk objaśnił tegoroczne hasło formacyjne oraz zainspirował nas do czytania Starego Testamentu.
Para Sektora Kinga i Kamil Wierzbińscy zapoznali wszystkich uczestników z planowanym wydarzeniami na rok 2023/2024.
Wysłuchaliśmy również pięknego świadectwa Roksany i Daniela Nykielów, którzy podzielili się swoimi spostrzeżeniami na temat Eucharystii oraz budowania Małżeństwa przez wielkie M na Chrystusowej Skale.
Następnie pracowaliśmy w grupach mieszanych. Rozmawialiśmy na temat: Jakie światło daje nam Eucharystia? Jak Eucharystia wspiera nas w naszej misji? W jaki sposób przeżywamy Eucharystię jako małżeństwo? Było to bardzo inspirujące dla nas wszystkich.
Serdecznie dziękujemy Doradcom Duchowym za wygłoszone Słowo Boże, konferencje, możliwość skorzystania z Sakramentu Pokuty i Pojednania, za bardzo owocne rozpoczęcie nowego roku.
Dziękujemy wszystkim Rodzinom zaangażowanym w przygotowanie tego wydarzenia❤️
Relacja: Małżeństwa z Ekipy VII
Zdjęcia: Piotr Fryń z Ekipy VIII

Czas. Słowo. Dar. Czyn. Dotyk. Świadectwo z rekolekcji w Sandomierzu

W dniach od 23 do 25 czerwca 2023 roku w Sandomierzu odbyły się rekolekcje, w których mieliśmy okazję wziąć udział. Wybraliśmy je, ponieważ po pierwsze – zainteresował nas temat: 5 języków miłości, a po drugie – prowadził je o. Jozue Szymański (OFM), dlatego byliśmy przekonani, że to spotkania będą dla nas wartościowe, i nie pomyliliśmy się.

Przede wszystkim zaskoczyło nas podejście do tematu. Ojciec mówił o posługiwaniu się pięcioma językami miłości nie między małżonkami, jak się spodziewaliśmy, ale w relacji między Bogiem a człowiekiem. Słyszeliśmy już wcześniej o pięciu językach miłości, ale nie odnosiliśmy ich do Boga. A Bóg kocha i chce być kochany – na wszystkie pięć sposobów. Chce, byśmy spędzali z Nim czas (i go mnoży!), byśmy wielbili Go słowem (i to głośno!), chce od nas daru z samych siebie, chce naszych czynów miłosierdzia i chce, byśmy byli z Nim jak najbliżej – w Komunii. Sam też kocha na każdy możliwy sposób. Spojrzenie o. Jozuego było dla nas odkrywcze i rzuciło nowe światło zarówno na sam ten temat, jak i w ogóle – na relację z Bogiem i okazywania sobie w tej relacji miłości.

Uzupełnieniem rozważań o. Jozuego były wystąpienia Kingi i Kamila Wierzbińskich, którzy spojrzeli na temat właśnie w kontekście relacji małżeńskiej. Tego, jak można drugiej osobie okazać miłość i jakie nieporozumienia mogą w związku z tym wynikać. Bezcenne były przykłady z życia, którymi dzieliła się Kinga. Przez ten pryzmat mogliśmy spojrzeć na nasze życie małżeńskie i rodzinne, odkryć, które z języków najbardziej nas dotyczą, co warto praktykować, a czego lepiej unikać.

Rekolekcje były czasem spotkania z Bogiem, szczególnie podczas mszy świętych, wieczornych adoracji, Jutrzni czy Nieszporów. Były też okazją do spotkania Boga w drugim człowieku – chętnym do rozmowy, pomocy, okazania życzliwości. Były możliwością poznania ekipowych par z całej Polski, do wymiany doświadczeń, poglądów. Wartościowa była również praca w grupach podczas ostatniego dnia rekolekcji, kiedy to rozważaliśmy kwestie związane z byciem apostołem, świadczeniem swoim życiem o Bogu i głoszeniem świadectwa. Był to czas, kiedy mogliśmy otworzyć nasze serca na działanie Ducha Świętego.

Nie zabrakło również atrakcji dla dzieci. Były zabawy z chustą, ogromne bańki mydlane, przeciąganie liny i poskręcane w różne kształty balony.

Dziękujemy organizatorom za przygotowanie rekolekcji i czuwanie nad ich przebiegiem oraz za gotowość do pomocy. Dziękujemy gospodarzowi Diecezjalnego Centrum Kultury, Edukacji i Formacji Chrześcijańskiej „Quo Vadis” ks. Józefowi Szczepańskiemu za pełne ciepła przyjęcie (i lody!!!). I dziękujemy o. Jozuemu – za przeprowadzenie nas drogą ku miłości do Boga i bliźnich.

Magnificat!
Barbara i Jakub Tworkowie

 

“Aby jednak życie Chrystusa mogło się w nas rozwijać, musi być karmione, gdyż zostało nam dane w zalążku”. Zakończenie roku formacyjnego 2022/2023 w Sektorze Podkarpackim

ŚWIADECTWO PIERWSZEJ EKIPY RZESZOWSKIEJ

Tuż przed rozpoczęciem wakacji, 17 czerwca, w Kościele pw. Św. Michała Archanioła w Łańcucie, odbyło się zakończenie roku formacyjnego 2022/2023 dla Ekip Notre-Dame Sektora Podkarpackiego. Około 80 osób, małżonków i dzieci, modliło się podczas wspólnej Adoracji Najświętszego Sakramentu i Mszy Świętej. Następnie wszyscy uczestnicy w podziemiach kościoła zostali ugoszczeni obiadem i mogli porozmawiać przy filiżance kawy i pysznych ciastach.

Dla nas – członków Ekipy Rzeszowskiej – dzień ten był bardzo wyjątkowy, ponieważ pod koniec Mszy Świętej mogliśmy przyjąć Kartę END, wraz z małżeństwami po pilotażu z Ekipy VII i tym samym, po ponad roku spotkań przygotowujących, oficjalnie wstąpić do ruchu END. Bezpośrednio przed tym wydarzeniem ks. Krzysztof Sławniak oraz Kinga i Kamil Wierzbińscy poprowadzili konferencję na temat Sześciu punktów wysiłku, do przestrzegania których zobowiązani są członkowie ruchu. Wykłady i dyskusje utwierdziły nas w przekonaniu, że chcemy podjąć trud i wysiłek pracy nad sobą, swoimi małżeństwami i rodzinami.

W podjęciu decyzji o przystąpieniu do Equipes Notre-Dame pomogło nam odbycie dwunastu spotkań formacyjnych, odbywających się kolejno w domu każdego z małżeństw powstającej ekipy. Podczas nich towarzyszył nam nasz opiekun duchowy – ks. Krzysztof Sławniak oraz para pilotująca – Agnieszka i Dariusz Puczkowscy. Dzięki tym comiesięcznym spotkaniom mogliśmy nie tylko nauczyć się modlitwy Słowem Bożym, ale również dzielić się życiem i swoimi doświadczeniami, co dało podstawę do zbudowania relacji między nami – sześcioma małżeństwami. Każdy z nas jest zabiegany i zaabsorbowany przez problemy dnia codziennego, ale wierzymy, że praca duchowa, którą podjęliśmy i trud włożony w realizację punktów wysiłku pomogą nam być lepszymi ludźmi i wzrastać w wierze.

 

 

Wielkopostny Dzień Skupienia w Sektorze Podkarpackim

Wielkopostny Dzień Skupienia Ruchu Equipes – Notre Dame w Łańcucie rozpoczął się od spotkania informacyjnego dla pięciu małżeństw, pragnących poznać Ruch.

O godzinie 15.00 ks. dr hab. Waldemar Janiga przeprowadził konferencję na temat: Jakie wartości są ważne w budowaniu współczesnej rodziny? Swoje rozważania oparł na historii życia Janiny Lewandowskiej, kobiety zamordowanej w lesie katyńskim 22.04.1940 r., której przykład życia oparty jest na nieprzemijających wartościach, tak potrzebnych i oczekiwanych w dzisiejszych czasach.

Wymagania konieczne do tego, by móc budować na wartościach to:
1. Świadoma i głęboka wiara w to, że Panem mojego życia jest Bóg.
2. Świadomość służby.
3. Świadomość czasu, przemijania.

Wartości kluczowe ważne w budowaniu współczesnej rodziny to:
1. Rozwijanie poznawania wiary katolickiej.
2. Zadbanie o życie wg wartości moralnych: nazywanie tego, co dobre – DOBREM, a tego, co złe – ZŁEM.
3. Wartości nabyte poprzez uczestniczenie w praktykach liturgicznych, systematyczny udział w Liturgii Św.
4. Modlitwa rodzinna.
5. Świadomość tego, że należy się troszczyć o rodzinę, którą jest DOMOWY KOŚCIÓŁ. Rodzinę należy świadomie łączyć ze wspólnotą Kościoła Św., dbać o zachowanie tradycji i kultury, kształtować poczucie przynależności narodowej.
6. Odpowiedzialność za misje. Świadomość bycia uczniem Chrystusowym, ale również czynienia innych uczniami Jezusa.

Na koniec ks. dr hab. Waldemar Janiga poświęcił obraz ojca Henri Caffarela, który będzie peregrynował do rodzin należących do ruchu END. Kolejnym bardzo ważnym elementem Wielkopostnego Dnia Skupienia była godzinna Adoracja Najświętszego Sakramentu, zakończona Komunią Świętą.

Następnie po wykonaniu pamiątkowego zdjęcia wszyscy udali się do dolnego kościoła, by przy wspólnym stole spożyć przygotowaną kolację oraz spędzić czas w gronie znajomych.

Po posiłku uczestnicy Wielkopostnego Dnia Skupienia udali się na konferencję wygłoszoną przez dr Justynę Kulę-Lic pt. Błędy wychowawcze i ich skutki. Dr Justyna z punktu widzenia wieloletniego psychiatry, pracująca z dziećmi i młodzieżą, przedstawiła przykłady najczęściej popełnianych przez rodziców błędów wychowawczych. Zapoznała słuchaczy z przykrymi faktami, dotyczącymi rozpadu małżeństw oraz tragedie opuszczonych i samotnych dzieci. Udzieliła kilku wskazówek, w jaki sposób starać się nie popełniać błędów wychowawczych:

1. Należy pogłębiać więzi małżeńskie.
2. Poświęcać czas rodzinie.
3. Rozmawiać w rodzinie nie tylko na “wygodne” tematy, ale również uświadamiać dzieci o zagrożeniach tego świata (konieczność przeprowadzania rozmów o ludzkiej seksualności).
4. Zapewnienie dzieciom poczucia zaufania i bliskości.
5. Praca z samym sobą nad swoimi ułomnościami, złymi skłonnościami.

Na tej konferencji zakończono świętowanie Wielkopostnego Dnia Skupienia.

Bóg zapłać wszystkim, którzy uczestniczyli w tym spotkaniu i przyczynili się do uświetnienia uroczystości.

Szczęść Boże,
Joanna i Wojciech Kluzowie z III Ekipy Łańcut

Zdjęcia: Piotr Fryń Pilotaż Rzeszów

Święto Karty w Sektorze Podkarpackim

Tegoroczne Święto Karty inaugurowało 75-lecie od ogłoszenia Karty Equipes Notre-Dame, która jest dokumentem założycielskim naszej wspólnoty. 10 grudnia 2022 roku w Kościele pw. Świętego Michała Archanioła w Łańcucie Metropolita Przemyski Arcybiskup Adam Szal sprawował Eucharystię, umocnił nas Słowem Bożym oraz udzielił pasterskiego błogosławieństwa dla małżeństw i rodzin.

Po uroczystej Mszy Świętej odbył się wspólny posiłek. Przy barszczu czerwonym, dorszu po maltańsku i szarlotkach umacnialiśmy nasze wspólnotowe więzi. Następnie rozmawialiśmy w Ekipach Mieszanych na temat: Co to znaczy służyć na wzór Maryi? 

Serdeczne Bóg zapłać Księdzu Arcybiskupowi Adamowi, ks. Markowi Blecharczykowi oraz pozostałym Doradcom Duchowym, Liturgicznej Służbie Ołtarza, Parafialnemu Chórowi Gaudete z Parafii Św. Michała Archanioła w Łańcucie, Siostrom Służebniczkom z Łańcuta oraz wszystkim małżeństwom i rodzinom za wspólną modlitwę i Waszą obecność.

Zdjęcia: Piotr Fryń

 

W ostatnią sobotę w Łańcucie odbyła się sesja dla Par Informacyjnych z sektorów Małopolska A i Podkarpacie. W jednodniowym spotkaniu wzięło udział sześć par informacyjnych, które wspólnie modliły się i wysłuchały konferencji o aspektach duchowych, jak i tych bardziej przyziemnych, jakie wynikają z bycia Parą Informacyjną. Sesję poprowadzili Gosia i Paweł z Wrocławia, którzy podkreślali, że funkcja Pary Informacyjnej jest służbą i w duchu służby powinniśmy ją przeżywać. Za perfekcyjną organizację, pyszny obiad i zajęcie się naszymi dziećmi w czasie sesji odpowiadała Para Sektora Podkarpacie, Kinga i Kamil, oraz Siostry Służebniczki, które użyczyły pomieszczeń w swoim przedszkolu w Łańcucie. Całość sesji przebiegła w przyjaznej, rodzinnej atmosferze, a uczestnicy oprócz słuchania konferencji mieli też za zadanie zaprezentować się na scenie przy zaimprowizowanej ambonie – możliwość sprawdzenia teorii w praktyce była nieoceniona! Ożywiona dyskusja towarzyszyła omawianiu kwestii informowania o Ekipach w duchu Nowej Ewangelizacji – co do metod i sposobów, w szczególności odnośnie szeroko pojętych social mediów. Módlmy się, aby to spotkanie wydało piękne owoce przez najbliższe lata posługi Par Informacyjnych obecnych na nim.

Katarzyna  i Jakub Skowronkowie

Rozpoczęcie roku formacyjnego w Sektorze Podkarpackim

Pożegnaliśmy już wakacyjne i słoneczne dni, niedługo otoczy nas świat jesiennych barw. W ubiegłą niedzielę 4 września odbyło się uroczyste rozpoczęcie roku formacyjnego 2022/2023 Ekip Notre-Dame w Sektorze Podkarpackim. Spotkanie zaczęło się od Mszy Świętej w Kościele św. Michała Archanioła w Łańcucie, w której uczestniczyli wszyscy Doradcy Duchowi, małżonkowie z rodzinami oraz pary zainteresowane naszą wspólnotą. Kartę END przyjęli Marta i Piotr , a posługę Pary Łącznikowej – Bożena i Bogdan.

Następnie zjedliśmy smaczny obiad, a delektując się słodkim ciastem i kawą mieliśmy okazję porozmawiać i powspominać minione wakacje.

Chcieliśmy bardzo podziękować małżeństwu z Ekipy III – Marioli i Rafałowi Grabowskim za poruszające i wspaniałe świadectwo, w którym podzielili się swoim przeżyciami na temat punktu konkretnego wysiłku, jakim są rekolekcje. Wprowadzili nas tym samym w temat wyjątkowego spotkania z Bogiem i skłonili do rozważań.

Swoje przemyślenia dotyczące uczestnictwa w rekolekcjach, mogliśmy przedstawić podczas pracy w ekipach mieszanych. Rozmawiając i wsłuchując się w opinię innych małżeństw, spostrzegliśmy, że nie tylko my borykamy się często z rozterkami, np. czy lepiej ten czas rekolekcyjny przeżywać wyłącznie w małżeństwie czy z dziećmi oraz jak zapewnić im w tym czasie opiekę. Czy lepiej wyjechać gdzieś dalej od domu i nawiązywać relację z innymi małżeństwami z różnych regionów kraju czy wybierać rekolekcje bliżej miejsca zamieszkania?

Dziękujemy za szczerą rozmowę na ten temat wszystkim tym, którzy otworzyli i podzielili się swoimi wrażeniami oraz uświadomili nam, że to co piękne wymaga ofiary i poświęcenia. Często napotykamy na różnorodne trudności, przeszkody i nawet słabości, które trzeba oddać Bogu, a On uczyni z nich piękne owoce.

Uczestnictwo w tym wydarzeniu sektorowym dodało nam wiele zapału na dalszą pracę w nowym roku formacyjnym. Wkrótce wszyscy rozpoczniemy comiesięczne spotkania. Przez kolejne miesiące będziemy widywali się, rozmawiali, dzielili się życiem i wspólnie modlili w gronie naszych ekip. Prośmy Ducha Świętego o liczne dary, abyśmy mogli budować relacje z Bogiem w  naszych małżeństwach i rodzinach.

Niech Matka Boża otoczy wszystkie małżeństwa i rodziny swoją opieką!

 

Z Panem Bogiem
Kamila i Sebastian Janusz z Ekipy II
Sektor Podkarpacki

Jesteśmy Super-Regionem międzynarodowego ruchu duchowości małżeńskiej Equipes Notre-Dame, którego celem jest pomaganie małżeństwom chrześcijańskim w pełnym przeżywaniu ich sakramentu małżeństwa.

DOŁĄCZ DO NAS

Małżonków zainteresowanych Ruchem oraz pragnących dołączyć do nas prosimy o kontakt:
end@end.org.pl
wielkopolska@end.org.pl
kujawy@end.org.pl
mazowsze@end.org.pl
lodz@end.org.pl
podlasie@end.org.pl
dolny-slask@end.org.pl
slask@end.org.pl
trojmiasto@end.org.pl
malopolska@end.org.pl
pomorze.zachodnie@end.org.pl

Liturgia dnia: