Pielgrzymowaliśmy parami z radością w sercu. Pielgrzymowaliśmy z różnymi intencjami, z nadzieją na wysłuchanie. Pielgrzymowaliśmy ogarniając modlitwą tych, którzy z nami nie przyjechali. Pielgrzymowaliśmy do Matki Bożej Licheńskiej Bolesnej Królowej Polski ofiarując cierpienia duszy i ciała. Wykład ks. prof. Bronisława Mierzwińskiego był bogaty w dygresje. Wysłuchaliśmy także żywe słowo pary z Francji. Były spotkania ze znajomymi, osobiste relacje z obchodów rocznicy chrztu Polski w Gnieźnie i Poznaniu. Była dyskusja wokół posynodalnej Adhortacji Apostolskiej papieża Franciszka „Amoris Laetitia” o miłości w rodzinie.
Było Słowo Boże:
„Jezus wraz z uczniami przyszli znowu do Jerozolimy. Kiedy chodził po świątyni, przystąpili do Niego arcykapłani, uczeni w Piśmie i starsi i pytali Go: „Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę, żeby to czynić?”. Jezus im odpowiedział: „Zadam wam jedno pytanie. Odpowiedzcie Mi na nie, a powiem wam, jakim prawem to czynię. Czy chrzest Janowy pochodził z nieba czy też od ludzi? Odpowiedzcie Mi”. Oni zastanawiali się między sobą: „Jeśli powiemy: Z nieba, to nam zarzuci: Dlaczego więc nie uwierzyliście mu? Powiemy: Od ludzi”. Lecz bali się tłumu, ponieważ wszyscy uważali Jana rzeczywiście za proroka. Odpowiedzieli więc Jezusowi: „Nie wiemy”. Jezus im rzekł: „Więc i Ja nie powiem wam, jakim prawem to czynię”.
Była żarliwa zachęta do autentycznego spotkania z Jezusem, do szczerości w relacji z Nim. Powinniśmy sobie zadawać pytanie o szczerość naszych relacji z Bogiem, z małżonkiem, z ekipą. Uczeni byli blisko Jezusa ale nie przeżyli spotkania, nie szukali prawdy. My też możemy być blisko, chodzić na Msze Święte, być w ekipach i być zamkniętym na działanie Boże, nie mieć doświadczenia Kościoła – wspólnoty, którą kieruje Duch Święty. Skłonność do lenistwa i samozadowolenie osłabia nas, zabija chęć służby. W konsekwencji zabija radość. A mamy przecież realizować misję z radością.
Było wołanie doradcy duchowego: Módlcie się! Oczekujcie na miłosierdzie! Ogień ewangelizacji ma swoje źródło w adoracji Najświętszego Sakramentu i Eucharystii z doświadczeniem bliskości. Najlepszą nauczycielką współuczestnictwa jest Najświętsza Dziewica Maryja. Dlatego w Licheniu, w Jej sanktuarium wołaliśmy do Jezusa: Oto jesteśmy, poślij nas! Było bogate w treści i piękne zawierzenie ekip Matce Bożej. Złożyliśmy owoce naszego zaangażowania u stóp Królowej Polski. Otrzymaliśmy kosz pełen radości. Agata i Stanisław ekipa IV
