Wspólne zakończenie roku formacyjnego w Sektorze Mazowieckim C odbyło się w sobotę 8 czerwca, w dniu Wspomnienia Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. Spotkaliśmy się w parafii Matki Bożej Bolesnej w Milanówku. Świętowanie rozpoczęło się tradycyjnie od zapalenia świecy, modlitwy i krótkiego wstępu pary odpowiedzialnej sektora – Justyny i Łukasza Kowalskich. Tematem przewodnim spotkania był sakrament małżeństwa.

Następnie konferencję “Czym jest teologia ciała” wygłosił ojciec Michał Chaberek OP. Na początek żartobliwie przytoczył 7 dowodów na wyższość kobiety nad mężczyzną, by zaraz potem rozpocząć przybliżanie nam pojęć teologicznych. Zwrócił naszą uwagę, że teologia dotyczy Boga, nie ludzi, ale możemy mówić o teologii człowieka w odniesieniu do Stwórcy. W takim kontekście i połączeniu z duszą ciało ma wymiar teologiczny. Ojciec Michał nawiązał do katechez Jana Pawła II “Mężczyzną i niewiastą stworzył ich” i zachęcał do lektury “Beskidzkich rekolekcji” Wandy Półtawskiej. Zauważył, że teologia ciała pomaga połączyć dwa porządki: wiary i rozumu, duszy i ciała. Przypomniał jednocześnie, że teologia ciała istnieje nie od XX wieku, ale od początku chrześcijaństwa. Ma sens tylko wtedy, gdy przyjmiemy, że ciało ma teologiczny początek. W czasie wykładu nasz prelegent wskazywał na źródła teologii ciała w Kościele. Przywoływał prawdę o stworzeniu i pochodzeniu człowieka głoszoną przez autorytety Kościoła na przestrzeni wieków (świętego Ireneusza, Ambrożego, Augustyna, Jana Damasceńskiego, Hieronima, Alberta Wielkiego, Bonawenturę, Piusa XII, czy ustalenia synodu w Kolonii). Ojciec Michał mówił o analogii pomiędzy Starym i Nowym Testamentem: między powstaniem Ewy, a poczęciem Chrystusa; relacją Adama i Ewa, a Chrystusa i Kościoła; zaśnięciem Adama a śmiercią i przebiciem boku Chrystusa… Przybliżył nieco nauczanie świętego Tomasza oraz Jana Chryzostoma w tej kwestii. Zauważył, że stworzenie Ewy to łącznik dzieła stwórczego ze zbawczym. Wskazał na trzy ważne wymiary stworzenia mężczyzny i kobiety w kontekście małżeństwa: godność człowieka, rozwój miłości dzięki powołaniu do jedności oraz zjednoczenie, wspólnotę życia domowego i relacji.

Na zakończenie ojciec starał się odpowiedzieć na zadawane pytania i zachęcił do pracy małżeńskiej nad tekstem medytacji, który nam przekazał.

Następnie nastąpiło to, co najistotniejsze, czyli wspólna Eucharystia. Przewodniczył jej ks. Jacek Wiliński, Doradca Duchowy Ekipy Sektora Mazowieckiego C oraz ekipy MC5. Koncelebrowali Ks. Grzegorz Jankowski Doradca Duchowy Ekipy MC4 oraz o. Michał Chaberek.

W kazaniu ks. Grzegorz mówił o relacji Boga do ludzi, do nas. Zwrócił uwagę, że nie zawsze rozumiemy, co Bóg nam mówi. Potrzeba na to czasu oraz pragnienia rozmowy. Ksiądz zauważył, że czasem błędnie szukamy rozwiązań nurtujących nas spraw najpierw u ludzi, a dopiero potem u Boga. Tymczasem powinniśmy szukać Go tam, gdzie jest – w Eucharystii, sakramentach i korzystać z pomocy jaką jest wspólnota. Zwrócił naszą uwagę na postać Maryi, która jest dla nas wzorem wiary. Przywołał słowa z Ewangelii: “A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te sprawy w swym sercu” wskazując, iż odczytywała je jako Boże znaki i działania, które prowadzą do najważniejszego spotkania z Bogiem, które jest przed nami.

Kolejnym punktem był wspólny obiad. Skorzystaliśmy z gościnności i zdolności kulinarnych Sióstr Zgromadzenia Sług Jezusa. Podczas posiłku mogliśmy nie tylko posilić się na dalszą część dnia, ale także porozmawiać ze sobą i wymienić się spostrzeżeniami oraz doświadczeniami minionego roku.

Po posiłku mogliśmy wysłuchać świadectwa Ekipy MC 1, która podzieliła się z nami swoim dwudziestoletnim doświadczeniem życia w Ruchu Équipes Notre-Dame oraz bycia wspólnotą. Małżeństwa (Teresa i Dariusz Kowalscy, Katarzyna i Marek Rymszowie, Maryla i Sławek Legatowie, Joanna i Bartosz Salamonowie, Alicja i Grzegorz Kottowie oraz Krysia i Andrzej Pruszkowie) dawały swoje świadectwo obecności w Ekipie. Mówiły o poczuciu wspólnoty, rekolekcjach, posłudze w Ruchu, zmieniających się motywach uczestnictwa w END, odpowiedzi na pragnienie rozwoju duchowego współmałżonka, łączności z Kościołem i o tym, że na formację nigdy nie jest za późno. Pary dały nam budujące świadectwo, jak razem wędrować do nieba i być otwartym na innych.

Ostatnią częścią spotkania były grupy dzielenia. Mogliśmy poznać małżeństwa z innych ekip naszego sektora i podzielić się naszymi doświadczeniami odpowiadając na pytania: “Dlaczego (dla-czego) jesteśmy w Ekipie?” oraz “Czy i jak to <dlaczego> zmieniało się w kolejnych latach?”. Dzielenie z parami z różnym stażem małżeńskim, w różnej sytuacji to nie tylko dawanie świadectwa, ale przede wszystkim żywa zachęta do ciągłego odkrywania duchowości małżeńskiej oraz wzajemnej inspiracji.

Na zakończenie nie mogło zabraknąć wspólnej modlitwy i błogosławieństwa.

Tekst: Marta Potapczyk, MC13