W dniach 1 – 3 sierpnia w Centrum Misji Afrykańskich w Borzęcinie Dużym odbyło się Kolegium Super-Regionu Polska – Europa Środkowa. Uczestniczyły w nim małżeństwa odpowiedzialne za Sektory, Regiony, małżeństwa pełniące posługę dla całego Super Regionu i dla Regionów, niżej podpisani oraz kapłani doradcy duchowi służący na różnych poziomach naszego Ruchu. Szczególnym darem dla uczestników była obecność aż 9 kapłanów doradców duchowych oraz Therese i Antoine Leclerc, pary łącznikowej dla strefy Europa Centralna. Do Borzęcina przyjechała bardzo liczna grupa węgierska. Obecność osób nie posługujących się językiem polskim wymagała odpowiedniego przygotowania Kolegium. Wielką pomocą była dla nas Anna, węgierka, znająca język polski. Specjalny list skierowali do nas Clarita i Edgardo Bernal, para odpowiedzialna Międzynarodowej Ekipy Odpowiedzialnej. Centrum Misji Afrykańskich, dysponujące ośrodkiem o wysokim standarcie, w sposób perfekcyjny przygotowało nasz pobyt, wypełniając wszystkie wymagania wynikające z trwającej pandemii.
Wartością największą Kolegium było samo spotkanie. Wszyscy byliśmy spragnieni spotkania twarzą w twarz, wspólnotowej modlitwy podczas eucharystii i adoracji, dzielenia się w ekipach mieszanych. Odnowiliśmy przyjaźnie i dołączyły do wspólnoty odpowiedzialnych te małżeństwa, które w tym roku podjęły posługę. Radość naszych serc chyba najpełniej wyrażaliśmy w czasie niedzielnego wieczornego ogniska, podczas którego śpiewaliśmy stare piosenki studenckie i jako że był to 2 sierpień, pieśni z Powstania Warszawskiego i z pieśni legionowe. Węgrzy, wspierani grą na akordeonie ks. Jacka, ich opiekuna duchowego, bardzo żywo włączyli się w śpiew.
Nasz duch został wzmocniony świadectwami w grupach dzielenia, homiliami wygłoszonymi przez kapłanów doradców duchowych i bardzo inspirującym wystąpieniem Tehrese i Antoine. Poruszyli oni zagadnienie kolegialności i synodalności. Tekst ich wystąpienia będziemy mogli przeczytać w 71 numerze Listu. Zapewne jednak wszyscy uczestniczący w Kolegium zgodzą się, że największym darem były bardzo osobiste refleksje kapłanów, jakimi podzielili się z nami w poniedziałek, po spotkaniu w swojej grupie. Czekaliśmy na jakieś wskazówki, podpowiedzi co czynić, aby pełniej żyć charyzmatem, a otrzymaliśmy dużo więcej; osobiste świadectwa, w których wyrazili wdzięczność, że mogą posługiwać w ekipach. My, osobiście usłyszeliśmy, że ich wdzięczność wynika z tego, że ekipy są tym miejscem, w którym nie tylko czują się przedstawicielami Kościoła hierarchicznego, ale mogą być sobą, jednym z nas. To ważne przesłanie dla nas. Musimy podejmować wysiłki, aby tworzyć atmosferę bliskości, kontaktu, w którym zachowując szacunek do sakramentu kapłaństwa, będziemy przełamywać barierę my – kapłan.
Bardzo dziękujemy wszystkim za uczestnictwo. Chociaż musieliśmy pokonać nasze opory związane z zagrożeniem związanym z pandemią wszyscy przyjęli zaproszenie do udziału w Kolegium. Bardzo dziękujemy Panu Bogu za opiekę w tym czasie.
Szczęść Boże!
Helena i Paweł Kukołowiczowie
